جدأ تو این سالی که گذشت چی به سرم اومد ؟
الان که به این یه سال فکر میکنم میبینم چقدر همه چیز تغییر کرده. خودم چقدر عوض شدم ! نمیدونم اون آدم پارسالی رو دوست دارم یا اینی که الان هستم...
چه تجربه هایی داشتم !
توی یکی از پستام این حرفم رو دیدم : (( تو توی بازی پوکر یاد میگیری دو طرف سکه رو نگاه کنی ولی اینکه کدوم طرف رو انتخاب کنی به خودت بستگی داره )) وقتی این حرف رو خوندم دیدم خودم بهش بعضی مواقع عمل نکردم و چشم بسته فقط قبول کردم و البته ضربه اش رو هم خوردم
از اینکه آدما تغییر میکنن نباید شکایتی داشت چون خواسته هاشون عوض میشه ! درجا زدن و غصه خوردن هیچ فایده ای نداره راه افتادن و توی جریان قرار گرفتن مهمه ...
تو این دوازده ماه ! شکستم . خورد شدم .همه جور حرفی از همه کس شنیدم اما صدام در نیومد و گله نکردم . چون برام تجربه شده بود که به کسی نمیشه اعتماد کرد...
بابام بهم یاد داده که برا عزیزام دل بسوزونم
بابام بهم یاد داده همه قشر آدمی رو به چشم انسان ببینم.
بابام بهم یاد داده که دستم و جلو غریبه بخاطر مال دنیا دراز نکنم...
بابام بهم یاد داده که اگه دست رفاقتی دراز کزدم توی رفاقتم بی ریا باشم...
بابام بهم یاد داده که اگه چیزی رو برا دیگرون بد میدونم خودمم بهش عمل نکنم
بابام بهم یاد داده که محرم اصرار دیگران باشم و حتی وقتی با کسی چپ میوفتم ام رازش رو نگه دارم.
بابام بهم یاد داده شرف رفیقم رو حفظ کنم. حتی اگه خودم بده بشم...
بابام بهم یاد داده تو زندگی وجدان ام رو همیشه آروم نگه دارم
بهم یاد داده که تو این دنیا کسی به فکرت نیست .
آخرش ام مهم ترین چیزی که ازش یاد گرفتم اینه :
که اگه همه دنیا دشمنم شد بازم بتونم روی پاهای خودم وایسم و حسرت روزای رنگی دیگران رو نخورم.
بهم یاد نداده که
تو رفاقت زیر و رو بکشم
تو زندگی بازنده باشم
تحت تاثیر حرف کسی باشم
برا دل خوشی کسی چهارچوب زندگیم رو خراب کنم
تجربه هایی که خودم داشتم اینه که جایی سفره ی دلم رو پهن نکنم
خیلی از رفیقای قدیمی شرف دارن...
اگه خواستم کاری برا کسی کنم قبلش مطمئن شم که ارزشش رو درک بکنه
با کسایی که فاز روشن فکری رو با احمقی ات و خود شیفتگی اشتباه گرفتن قاطی نشم.