تغییر ...؟

من معمولا شب ها بیدارم و طرف ساعت هفت و هشت صبح اگه دانشگاه نداشته باشم یا نخوام برم سر کار میگیرم می خوابم و اگه داشته باشم بعد از ظهر که میام خونه میگیرم می خوابم و دیگه هروقت بیدار بشم که معمولا ساعت نه و ده شب ه دوباره تا صبح روز بعدش بیدارم.

خیلی از دوستامو و فامیل ام بهم گفتن چرا اینجوری هستی منم همیشه یه جواب واحد براشون داشتم که شب ها برا تفکر بهتره

حالا تو این تفکرا به این نتیجه رسیدم که به خاطر نداشتن هدف و آینده ی روشن به این روزمرگی ایی دچار شدم که ازش متنفرم

وقتی هدفی نداشته باشی پس هیچ شوقی هم نداری که شب بخوابی تا صبح زود بلند بشی و به دنباله آرزوهات و هرچی که بهش علاقه داری بدوی پس این که چطوری روزتو شب کنی یا شبت رو روز کنی فرقی نداره 

نمیگم هدفی نداشتم یا دوست نداشتم به جایی برسم آره منم برا خودم خیلی آینده های روشنی تصور میکردم ولی نگذاشتن.خیلی هم سعی کردم ولی نشد(بهتره از این موضوع بگذریم و بزاریم یه چیزایی شخصی و مثل راز بمونه)

الان نزدیکه عید هستیم و همه دنباله تغییر و نو شدن هستن ولی من هنوز همینی که هستم موندم و دوست هم ندارم که تغییری تو خودم بدم چون از تغییر هم میترسم و هم اینکه دوسش ندارم بهتره آدم همون کسی که هست بمونه و خودشو بخاطر افراد بی ارزش یا چیزای بی ارزش تغییر نده که در اصل خودش رو کوچیک کرده

کسایی دورو ورمون هستن که برای راحتی خودشون سعی میکنن آدم رو به اون چیزی که خودشون دوست دارن تغییر بدن بهتره خودمون اگه قراره تغییری بدیم اینجور آدم هارو از زندگیمون بیرون کنیم(از این موضوع هم بگذریم که فکر کردن در موردش هم اذیتم میکنه)

به قول یکی از دوستام که میگفت من مشکلم رو با خودم حل کردم حالا من میخوام بگم که من هنوز مشکلم رو با خودم حل نکردم.یعنی نمیدونم چطوری؟ چون یه راه بیشتر جلوی روم نیست که بتونم ازش رد بشم پس بهتره همین یه راه رو درست و دقیق رد بشم.

این موضوع که الان گفتم تغییر نیست این که الان گفتم یجورایی تحدید ه که اگه نتونم این تک راه رو رد بشم باید یه عمر افسوسش رو بخورم....!

.

.

.

باشد که روزی یادمان در سالیان دور بر ذهن دوستی به نیکی افتد