همیشه آدما تصور غلطی از خودشون دارن و فکر میکنن که از همه لحاظ برتر هستن ولی به این جمله که ( هیچ انسانی کامل نیست )هم اعتقاد دارن ! این پارادوکس های زندگی رو هیچ وقت نمیشه از بین برد و نمیشه ریشه ها شو به دست آورد...
نمیگم من اینطوری نیستم که دروغه ! اما دارم سعی میکنم تا یه حدودی این قضیه رو حل کنم و تنها راه حلش هم اینه که بتونی با خودت رک باشی...
من به قضیه اینطوری نگاه کردم که اگه توره جلوم وایساده بود و معاشرتی باهاش داشتم و میشناختمش ! توی ذهنم این فرد چه جور آدمی میتونست باشه ؟ اگه درصدی حساب کنیم با این کار من فهمیدم که یه آدم 30-40 درصدی ام ! حالا میتونم با یه شناخت کامل تر از قبل خودم رو با یه سری تغییرات اساسی یا جزئی رو به پیشرفت بکشونم
خیلی خیلی برام مهمه که اطرافیانم در مورد من چطور فکر میکنن البته درسته که آدم برای خودش زندگی میکنه نه دیگران ولی این دیگران هم نقش مهمی توی زندگی آدم ها دارن پس صرفا نمیشه حکمتش رو قبول کرد...
میخواستم خودم رو براتون شرح بدم ولی فکر میکنم نمی تونم اونجوری که با خودم رک بودم با شما راحت باشم برا همین از گفتن صرف نظر کردم و اینکه هرچی آدم بیشتر فریاد کنه صداش بی پناه تر میشه...
مرسی که قالبتو عوض کردی...
و اینکه باباب خودتو دست کم نگیر بیشتر از ۳۰...۴۰ ٪ی
نه دیگه
با خودم رک بودم و حقیقت رو نوشتم
اما بیشتر از این نشون میدیا ناقلا...
شناختم اونقدر نیست که بتونم نظر بدم..
تا اینجاش بد نیست..
جمله‌ی آخرت همیشه تو ذهنم می‌مونه..
هرچی آدم بیشتر فریاد کنه صداش بی پناه تر میشه...
.
..
...